یکی بود و هیچ کس نبود ...

هیچ دیده ای و با خود اندیشیده ای و مرور کرده ای دیدگان مردمان صبور را ؟! چه محروم است 

 آن که آرام نمی شود و آرامش نمی گیرد از نگاه مادران خسته ای که آمده اند دعای باران  

 بخوانند...! اینجا می توان مرور کرد همه ی زندگی را...! بگذار خویش را بخوانم به   

سوگواری هر چه نام شهادت است..! بگذار خویش را بخوانم برای سوگواری اباعبدالله...  

دیشب آن پنجره چه غمگینانه تلاوت می کرد : والصبح اذا تنفس... و تو هرگز طلوع  

نکردی...!!  

آقایی که می رفت و بانویی پشت سرش داد می زد : آرام تر برو پسر زهرا !...

                                                            ظهر بود ؛ یکی بود و هیچ کس نبود...!