الســــــّـلام علیک یا اباالفضـــل

یک ظهرداغ وچشم های شوم وبی احساس  

                                                   دست جدا از تن و مشـک خــالی عبـــاس

می شد تشنه از سر شط بلند نشود ؛ وقتی گفتند آب بیاور. می شد سیاهی هایی که دو سوی نهر،  پشت درخت ها بودند بشمارد و حساب کند که نمی شود ! زیرک و شجاع بود و هوای همه چیز ...

می شد تشنه از سر شط بلند نشود ؛ وقتی گفتند آب بیاور. می شد سیاهی هایی که دو سوی نهر،  

پشت درخت ها بودند بشمارد و حساب کند که نمی شود ! زیرک و شجاع بود و هوای همه چیز 

را داشت . پرچم ها را برای همین داده بودند دستش . می شد به او تکیه کرد. فقط پای برادرش

که به میان می آمد وضع فرق می کرد؛ حساب یادش می رفت؛ یادش می رفت که با دندان نمی

شود مشک را این همه راه برد ! یادش می رفت همه سیاهی های پشت درخت ها تیر دارند و

عمود آهنی ؛ یادش می رفت بی چشم و دست اسب را نمی شود برد سمت خیمه ها ! می شد

تشنه از سر شط بلند نشود ؛ می شد آب را نریزد روی آب ولی پای برادرش که به میان می

آمد...